Yoga Vasistha of Valmiki - Book 1 - Chapter 1

𝗬𝗢𝗚𝗔 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗦𝗧𝗛𝗔 𝗢𝗙 𝗩𝗔𝗟𝗠𝗜𝗞𝗜 தமிழில்

Book 1: Vairagya Khanda - Chapter 1

Chapter I - Introduction

Section 1 - Divine Adoration.

1. Hail The Eternal. Om, salutation to the self-same Reality, from whom all beings proceed, by whom they are manifest, upon whom they depend, and in whom they become extinct (in the end).

2. He is the knower, the knowledge and all that is to be known. He is the seer, the (act of) seeing, and all that is to be seen. He is the actor, the cause and the effect: therefore salutation to Him (who is all) knowledge himself.

3. Salutation to Him (who is) supreme bliss itself, from whom flow the dews of delight (as water springs from a fountain) both in heaven and earth, and who is the life of all.

Section II - Narrative of Sutikshna.

4. One Sutikshna, a Brahmana, whose mind was full of doubts, went to the hermitage of Agasti and asked the sage respectfully:—

5. Oh great sage! that art informed in all the ways and truths of virtue, and knowest with certainty all the Sastras, I am in a great doubt (about something) which I pray you will kindly remove.

6. Tell me whether a man's acts or his knowledge or both of these, is in your opinion, the cause of his emancipation.

Agasti replied:

7. As the flight of birds in the air is effected by means of both their wings, so the highest state of emancipation is attained through the instrumentality of both knowledge and acts.

8. It is neither our acts nor knowledge alone that produces emancipation, but both together are known as the means of it.

Section III. - Anecdote of Karunya

9. I will recite to you an instance on this subject from the old traditions, relating a Brahman named Karunya, who was learned in the Vedas in days of yore.

10. He was the son of Agnivesya and accomplished in the Vedas and all their branches, and after finishing his studies at the preceptor's, returned to his own abode.

11. He remained a sceptic at home, holding his taciturnity and inertness to acts: when his father Agnivesya saw his son so slack in his duties, he upbraided him thus for his good.

Agnivesya said:

12-13. Why my son do you not discharge your duties, tell me how can you succeed (in anything) if you remain inactive, and tell me also the reason of your cessation from acts.

Karunya replied:

14. The offering of daily oblations, and performance of morning and evening devotions during life, are inculcated in the Veda and law as the active duties (of men).

15. But it is neither by acts or riches, nor by means of progeny, that one obtains his liberation, it is solely by self-denial that Stoics taste the ambrosia (of emancipation).

16. Tell me my father! which of these two ordinances is to be observed by me? Doubtful of this I have become indifferent to acts.

Agasti said:

17. Hear me my son, that Karunya after saying so held his silence; when his father seeing him thus, rejoined his speech.

Agnivesya said:

18. Hear me relate a narrative (to you) my son, and you having fully considered its purport in your mind, may do as you may choose (best for you).

Section IV - Story of Suruchi.

19. There was a damsel named Suruchi, the best of the Apsara nymphs, who was seated on the mountain peak of Himalaya, beset by peacocks around.

20. Here Kinnaras inflamed by love sported with their mates, and the fall of heavenly streams (Ganga and Yamuna), served to expurgate the gravest sins (of men).

21. She beheld a messenger of Indra making his way through the sky; and then this most fortunate and best of Apsaras, addressed him thus:

Suruchi said:

22. O thou herald of gods, tell me kindly whence thou comest and whither art thou destined at present.

Section V - Account of Arishtanemi.

The divine ariel replied:

23. Well hast thou asked Oh pretty browed maid, and I will tell thee all as it is. Know, Arishtanemi the royal sage, who has made over his realm to his son.

24. He has (now) with religious indifference (to the world), set out to the forest for (practice of) asceticism, and is performing his austerities on the Gandha Madana mountains.

25. I am now returning from there after discharge of my errand, and repairing to Sakra's (palace) to report the matter.

Suruchi said:

26. Tell me, my Lord, what matter has taken place there. I am with submission (much) inquisitive after it, nor shouldest thou cause me (the pain of) anxiety.

The messenger replied:

27. Hear me gentle maid, relate to thee in length (everything) as it has occurred.

28. On hearing that the king was practising the utmost rigors of asceticism in that forest, Indra, the lord of Gods, desired me to take this heavenly car and repair at once to the spot.

29. "Take this car," said he, "bearing the (dancing) Apsaras equipped with all their musical instruments, and furnished with a band of Gandharvas, Siddhas, Yakshas and Kinnaras."

30. Convey them," said he, "with all their wired instruments, flutes and drums to the auspices of the Sylvan mount of Gandha Madana.

31. "There having placed the Prince Aristanemi in the vehicle, bring him to the enjoyment of heavenly delight in this city of Amaravati (the seat of immortals)."

The messenger added:

32. Receiving this injunction of Indra and taking the car with all its equipments, I proceeded to that mountain.

33. Having arrived at the mountain and advancing to the hermitage of the king, I delivered to him the orders of the great Indra.

34. Hearing my words, Oh happy damsel! the king spoke to me with reluctance and said: "I wish to ask thee something O messenger, which (I hope) thou wilt deign to answer.

35. "Tell me what good and what evils there are in heaven, that knowing them (beforehand), I may think of settling there as I may choose."

36. I answered, saying:—In heaven there is ample reward for merit, conferring perfect bliss (to all); but it is the degree of meritoriousness that leads one to higher heavens.

37. By moderate virtue, one is certainly entitled to a middle station, and virtue of an inferior order, leads a person to a lower position (in the heavens).

38. But one's virtue is destroyed by his impatience at the excellence of his betters, by his haughtiness to his equals, and by his joy at the inferiority of others.

39. When one's virtue is thus destroyed, he must enter the abode of mortals. These and the like are the effects of merit and demerit (with us) in heaven.

40. Hearing this, Oh good maiden, the king answered and said: "I do not, Oh divine messenger! like the heaven that is of such like conditions.

41. "I will henceforth practise the most austere form of devotion, and abandon this my unhallowed human frame in the same way, as the snake abandons his time-worn-skin (slough).

42. "Be thou pleased, Oh delegate of the Gods! to return with thy heavenly car to the presence of the great Indra whence thou comest, and fare thee well."

The celestial emissary resumed:

43. Thus being bid, I went Oh goodly dame to the presence of Sakra to report the matter. Who upon my rehearsal of the matter, was struck with great wonder.

44. Then the great Indra again spoke to me with a sweet voice and said: "Go you my herald again to that king, and take him to the hermitage of Valmiki.

45. "He is well acquainted with every truth, tell him my errand for the instruction of the dispassionate prince, saying:—

46. "Oh thou great sage! remonstrate with this prince who is humble and dispassionate, and dislikes the enjoyments of heaven.

47. "So that this prince who is aggrieved at the miseries of the world, may gradually come to attain his emancipation."

48. I then went and explained my mission to the royal hermit, took him to the sage Valmiki (who had grown amidst the ant-hills), and to whom I delivered great Indra's charge for the king's practice (of the means) for his final liberation.

49. Then the sage (named after the ant-hill in which he had grown), welcomed the King with gentle inquiries regarding his welfare.

The prince replied:

50. "Oh great seer, that art informed in all the truths of religion, and art the greatest of them that know the knowable, thy very sight has given me all that I desired, and therein is all my welfare.

51. "Great sire, I wish to learn from thee how I may escape the miseries which arise from one's connection with this world, and which (I hope) thou wilt reveal to me without reserve."

Valmiki said:

52. Hear me Oh king! I will relate to you the entire Ramayana, by the hearing and understanding of which you will be saved even while in this life.

Section VI - History of Rama.

53. Hear me Oh great and intelligent king, repeat to you the sacred conversation which took place between Rama and Vasishtha relating the way to liberation, and which I well know from my knowledge (of human nature).

The prince said:

54. "O thou best of sages, tell me precisely who and what this Rama was, what was his bondage and how he got freed from it."

Valmiki said:

55. Hari was proscribed under an imprecation to take upon himself the form of a prince, with an assumed ignorance as that of a man of little understanding.

56. The prince said: "Tell me who was the author of that imprecation, and how it could befall on Rama, who was the personification of consciousness and felicity, and the very image of wisdom."

57. Valmiki replied: Sanat-kumara, who was devoid of desires, had been residing at the abode of Brahma, to which Vishnu, the Lord of the three worlds, was a visitor from Vaikuntha.

58. The Lord God was welcomed by all the inhabitants of the Brahmaloka as well as by Brahma himself, except by Sanat-kumara who was thus beheld and addressed to by the god.

59. "Sanat-kumar, it is ignorance that makes thee forsake thy desires for fear of regeneration (on earth), therefore must thou be born under the name of Sara-janma to be troubled with desires."

60. Sanat-kumara in return denounced Vishnu by saying:—"Even all discerning as thou art, thou shalt have to sacrifice thine omniscience for some time, and pass as an ignorant mortal (on earth)."

61. There was another anathema pronounced upon Vishnu by the sage Bhrigu, who seeing his wife killed (by him), became incensed with anger and said: "Vishnu thou shalt have also to be bereft of thy wife."

62. He was again cursed by Vrinda to be deprived of his wife, on account of his beguiling her (in the form of her husband).

63. Again when the pregnant wife of Deva-datta was killed (with fear) on seeing the man-lion figure of Vishnu;

64. The leonine Hari was denounced by the husband, who was sorely afflicted at the loss of his consort, to be thus separated from his wife also.

65. Thus denounced by Bhrigu, by Sanat-kumara, Deva-datta and Vrinda, he was obliged (to be born in this earth) in the figure of a human being.

66. I have thus explained to you the causes of all the imprecations (which were passed on Vishnu), and will now relate to you all other things which you shall have carefully to attend to.

அத்தியாயம் I - அறிமுகம்

பிரிவு 1 - தெய்வீக வழிபாடு.

1. எடர்னல் வாழ்க.  ஓம், யாரிடமிருந்து எல்லா உயிர்களும் செல்கின்றன, யாரால் அவை வெளிப்படுகின்றன, யாரைச் சார்ந்து இருக்கின்றனவோ, யாரை (இறுதியில்) அழிந்து விடுகின்றனவோ அந்த சுய-ஒரே யதார்த்தத்திற்கு வணக்கம்.

2. அறிந்தவர், அறிவு மற்றும் அறிய வேண்டிய அனைத்தும் அவரே.  அவர் பார்ப்பவர், (செயல்) பார்ப்பவர், மற்றும் பார்க்க வேண்டிய அனைத்தும்.  அவர் நடிகர், காரணம் மற்றும் விளைவு: எனவே அவருக்கு (அனைவரும்) அறிவு தானே வணக்கம்.

3. வானத்திலும் பூமியிலும் மகிழ்ச்சியின் பனிகள் (நீரூற்றிலிருந்து நீரூற்றுவது போல) எவரிடமிருந்து பாய்கின்றன, மேலும் அனைவருக்கும் வாழ்க்கையாக இருக்கும் அவருக்கு (அவர்) மேன்மையான பேரின்பம்.

பிரிவு II - சுதீக்ஷனின் கதை.

4. சுதீக்ஷ்ணன், ஒரு பிராமணன், மனதில் சந்தேகம் நிறைந்திருந்தான், அகஸ்தியின் துறவறத்திற்குச் சென்று, முனிவரிடம் மரியாதையுடன் கேட்டான்:-

5. ஓ பெரிய முனிவரே!  அறத்தின் அனைத்து வழிகளையும் உண்மைகளையும் தெரிவிக்கும் கலை, மற்றும் அனைத்து சாத்திரங்களையும் உறுதியாக அறிந்ததால், நான் ஒரு பெரிய சந்தேகத்தில் இருக்கிறேன் (ஏதேனும்) அதை நீங்கள் தயவு செய்து நீக்கும்படி நான் பிரார்த்தனை செய்கிறேன்.

6. ஒரு மனிதனின் செயல்கள் அல்லது அவனது அறிவு அல்லது இவை இரண்டும் உங்கள் கருத்துப்படி, அவனது விடுதலைக்குக் காரணமா என்பதைச் சொல்லுங்கள்.

அகஸ்தி பதிலளித்தார்:

7. பறவைகள் காற்றில் பறந்து செல்வது அவற்றின் இரு இறக்கைகளாலும் நடப்பது போல, அறிவு மற்றும் செயல்கள் ஆகிய இரண்டின் கருவி மூலம் விடுதலையின் உயர்ந்த நிலை அடையப்படுகிறது.

8. நமது செயல்களோ அல்லது அறிவோ மட்டும் விடுதலையை உண்டாக்குவதில்லை, ஆனால் இரண்டும் சேர்ந்து அதன் வழிமுறைகளாக அறியப்படுகின்றன.

பிரிவு III.  - காருண்யாவின் கதை

9. பழங்காலத்தில் வேதங்களைக் கற்ற காருண்யா என்ற பிராமணனைப் பற்றி, பழைய மரபுகளிலிருந்து இந்த விஷயத்தில் ஒரு உதாரணத்தை நான் உங்களுக்குக் கூறுகிறேன்.

10. அவர் அக்னிவேஸ்யரின் மகன் மற்றும் வேதங்கள் மற்றும் அவற்றின் அனைத்து கிளைகளிலும் தேர்ச்சி பெற்றார், மேலும் ஆசானிடம் தனது படிப்பை முடித்த பிறகு, தனது சொந்த இருப்பிடத்திற்குத் திரும்பினார்.

11. அவர் வீட்டில் சந்தேகத்திற்குரியவராக இருந்தார், அவரது அமைதி மற்றும் செயலற்ற தன்மையைக் கடைப்பிடித்தார்: அவரது தந்தை அக்னிவேஸ்யா தனது மகன் தனது கடமைகளில் மிகவும் மந்தமாக இருப்பதைக் கண்டபோது, ​​​​அவரது நன்மைக்காக அவரை இவ்வாறு திட்டினார்.

அக்னிவேஸ்யா கூறியதாவது:

12-13.  என் மகனே, நீ ஏன் உன் கடமைகளைச் செய்யவில்லை, நீ செயலற்ற நிலையில் இருந்தால் (எதிலும்) நீ எப்படி வெற்றி பெற முடியும் என்பதைச் சொல்லு, மேலும் நீ செயல்களை நிறுத்தியதற்கான காரணத்தையும் சொல்லு.

காருண்யா பதிலளித்தார்:

14. தினசரி பிரசாதம் வழங்குதல், காலை மற்றும் மாலை வேளைகளில் வழிபாடுகளைச் செய்தல் ஆகியவை வேதத்திலும் சட்டத்திலும் (ஆண்களின்) செயலில் உள்ள கடமைகளாகப் புகுத்தப்பட்டுள்ளன.

15. ஆனால், செயல்களால் அல்லது செல்வம் மூலமாகவோ, சந்ததியின் மூலமாகவோ, ஒருவன் தன் விடுதலையைப் பெறுவதில்லை, சுய மறுப்பினால் மட்டுமே ஸ்டோயிக்ஸ் அமுதத்தை (விடுதலையின்) சுவைக்கிறார்கள்.

16. சொல்லுங்கள் என் தந்தையே!  இந்த இரண்டு கட்டளைகளில் எதை நான் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்?  இதில் சந்தேகம் கொண்ட நான் செயல்களில் அலட்சியமாகிவிட்டேன்.

அகஸ்தி கூறியதாவது:

17. என் மகனே, காருண்யா சொன்னதைக் கேள்;  அவனுடைய தந்தை அவனைப் பார்த்ததும், அவனுடைய பேச்சில் மீண்டும் சேர்ந்தான்.

அக்னிவேஸ்யா கூறியதாவது:

18. என் மகனே (உனக்கு) ஒரு கதையை நான் கூறுவதைக் கேள், அதன் நோக்கத்தை உன் மனதில் முழுமையாகப் பரிசீலித்துவிட்டு, நீ தேர்ந்தெடுத்தபடி (உனக்கு சிறந்தது) செய்யலாம்.

பகுதி IV - சுருசியின் கதை.

19. சுற்றிலும் மயில்கள் சூழ்ந்துள்ள இமயமலையின் மலை உச்சியில் அமர்ந்திருந்த அப்சர பெண்மணிகளில் சிறந்தவளான சுருசி என்ற பெண் இருந்தாள்.

20. இங்கே கின்னரர்கள் தங்கள் துணையுடன் விளையாடிய அன்பினால் கொதித்தெழுந்தனர், மேலும் சொர்க்க நீரோடைகளின் (கங்கை மற்றும் யமுனை) வீழ்ச்சி (ஆண்களின்) பெரும் பாவங்களைப் போக்க உதவியது.

21. இந்திரனின் தூதுவன் வானத்தின் வழியே செல்வதை அவள் கண்டாள்;  பின்னர் இந்த மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி மற்றும் அப்சரஸ், அவரை இவ்வாறு உரையாற்றினார்:

சுருசி கூறியதாவது:

22. ஓ கடவுள்களின் தூதரே, நீங்கள் எங்கிருந்து வந்தீர்கள், தற்போது நீங்கள் எங்கு இருக்கிறீர்கள் என்பதை தயவுசெய்து என்னிடம் கூறுங்கள்.

பிரிவு V - அரிஷ்டநேமியின் கணக்கு.

தெய்வீக ஏரியல் பதிலளித்தது:

23. ஓ அழகான புருவம் கொண்ட பணிப்பெண்ணிடம் கேட்டீர்களா, நான் உங்களுக்கு எல்லாவற்றையும் சொல்கிறேன்.  தெரிந்து கொள்ளுங்கள், அரிஷ்டநேமி அரச முனிவர், அவர் தனது ஆட்சியை தனது மகனுக்குக் கொடுத்தார்.

24. அவர் (இப்போது) மத அலட்சியத்துடன் (உலகின் மீது), துறவறத்திற்காக (பழக்கத்திற்காக) காட்டிற்குப் புறப்பட்டு, கந்த மதன மலைகளில் தனது துறவறத்தைச் செய்கிறார்.

25. நான் இப்போது என் பணியை முடித்துவிட்டு அங்கிருந்து திரும்பி வந்து, சக்ராவின் (அரண்மனைக்கு) விஷயத்தைப் புகாரளிக்கச் செல்கிறேன்.

சுருசி கூறியதாவது:

26. என் ஆண்டவரே, அங்கே என்ன காரியம் நடந்தது என்று எனக்குச் சொல்லுங்கள்.  அதற்குப் பிறகு நான் அடிபணிந்து (அதிக) ஆர்வத்துடன் இருக்கிறேன், அல்லது நீங்கள் எனக்கு (வலி) கவலையை ஏற்படுத்த வேண்டாம்.

தூதர் பதிலளித்தார்:

27. மென்மையான பணிப்பெண்ணே, நான் சொல்வதைக் கேள், நடந்ததைப் போல (எல்லாவற்றையும்) உன்னுடன் தொடர்புபடுத்து.

28. அந்த காட்டில் மன்னன் உச்சக்கட்ட தவத்தைக் கடைப்பிடித்து வருவதைக் கேள்வியுற்ற தேவர்களின் அதிபதியான இந்திரன், இந்த சொர்க்க வாகனத்தை உடனடியாக எடுத்துக்கொண்டு அந்த இடத்திற்குச் சென்று பழுதுபார்க்க வேண்டும் என்று விரும்பினான்.

29. கந்தர்வர்கள், சித்தர்கள், யக்ஷர்கள், கின்னரர்கள் ஆகியோரின் இசைக் கருவிகளுடன் கூடிய (நடன) அப்சரஸ்களைத் தாங்கிக்கொண்டு, "இந்த காரை எடுத்துக்கொள்" என்றார்.

30. கந்த மதனாவின் சில்வன் மலைக்கு அவர்களின் அனைத்து கம்பி வாத்தியங்கள், புல்லாங்குழல் மற்றும் டிரம்ஸுடன் அவர்களை அனுப்புங்கள்," என்று அவர் கூறினார்.

31. "இளவரசர் அரிஸ்டநேமியை வாகனத்தில் ஏற்றி, இந்த அமராவதி நகரத்தில் (அழியாதவர்களின் இருக்கை) பரலோக இன்பத்தை அனுபவிக்க அவரை அழைத்துச் செல்லுங்கள்."

தூதுவர் மேலும் கூறினார்:

32. இந்திரனின் இந்த உத்தரவைப் பெற்றுக் கொண்டு, காரை அதன் அனைத்து உபகரணங்களுடன் எடுத்துக்கொண்டு, நான் அந்த மலைக்குச் சென்றேன்.

33. மலையை அடைந்து, அரசனின் துறவறத்திற்குச் சென்ற நான், பெரிய இந்திரனின் கட்டளைகளை அவனிடம் ஒப்படைத்தேன்.

34. என் வார்த்தைகளைக் கேட்டு, மகிழ்ச்சியான பெண்ணே!  ராஜா தயக்கத்துடன் என்னிடம் பேசினார்: "தூதரே, நான் உங்களிடம் ஒன்றைக் கேட்க விரும்புகிறேன், அதற்கு நீங்கள் பதிலளிக்க விரும்புவீர்கள்.

35. "சொர்க்கத்தில் என்னென்ன நன்மைகள் மற்றும் தீமைகள் உள்ளன என்பதை எனக்குச் சொல்லுங்கள், அவற்றை (முன்பே) அறிந்து, நான் தேர்ந்தெடுத்தபடி அங்கேயே குடியேற நினைக்கலாம்."

36. நான் பதிலளித்தேன்:-பரலோகத்தில் தகுதிக்கான ஏராளமான வெகுமதிகள் உள்ளன, (அனைவருக்கும்) பரிபூரண பேரின்பத்தை வழங்குகின்றன;  ஆனால் தகுதியின் அளவுதான் ஒருவரை உயர்ந்த சொர்க்கத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது.

37. மிதமான நல்லொழுக்கத்தால், ஒருவர் நிச்சயமாக ஒரு நடுத்தர நிலையத்திற்கு தகுதியுடையவர், மேலும் தாழ்ந்த வரிசையின் நல்லொழுக்கம், ஒரு நபரை (வானத்தில்) கீழ் நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது.

38. ஆனால் ஒருவனுடைய நல்லொழுக்கம், அவனுடைய சிறந்தவர்களின் மேன்மையில் பொறுமையின்மையினாலும், தனக்குச் சமமானவர்களிடம் அவன் அகந்தையினாலும், மற்றவர்களின் தாழ்வு மனப்பான்மையினாலும் அவனுடைய மகிழ்ச்சியினாலும் அழிக்கப்படுகிறது.

39. ஒருவருடைய அறம் இவ்வாறு அழிந்தால், அவர் மனிதர்களின் இருப்பிடத்தில் நுழைய வேண்டும்.  இவை போன்றவையும் சொர்க்கத்தில் (நம்முடன்) தகுதி மற்றும் குறைபாடுகளின் விளைவுகள் ஆகும்.

40. நல்ல கன்னியே, இதைக் கேட்ட அரசன் பதிலளித்தான்: "ஓ தெய்வீக தூதரே! இது போன்ற நிலைமைகள் உள்ள சொர்க்கத்தைப் போல நான் இல்லை.

41. "இனிமேல் நான் மிகவும் கடினமான பக்தியை கடைப்பிடிப்பேன், மேலும் பாம்பு தனது காலத்தால் தேய்ந்த தோலை (ஸ்லோ) கைவிடுவது போல, இந்த எனது புனிதமற்ற மனித சட்டத்தை கைவிடுவேன்.

42. "கடவுளின் பிரதிநிதியே, நீ வருந்துகின்ற பெரிய இந்திரனின் சந்நிதிக்கு உனது சொர்க்கக் காருடன் திரும்பிச் சென்று, உன்னை நல்வழிப்படுத்துவதில் மகிழ்ச்சி அடைக."

வான தூதுவர் மீண்டும் தொடங்கினார்:

43. இவ்வாறு ஏலம் எடுக்கப்பட்டதால், விஷயத்தைப் புகாரளிக்க சக்ராவின் முன்னிலையில் ஓ குட்லி டேம் சென்றேன்.  இந்த விஷயத்தைப் பற்றிய எனது ஒத்திகையில் யார், மிகவும் ஆச்சரியத்துடன் தாக்கப்பட்டார்.

44. பிறகு பெரிய இந்திரன் மீண்டும் என்னிடம் இனிய குரலில் பேசி: "என் தூதர் மீண்டும் அந்த மன்னனிடம் சென்று அவரை வால்மீகியின் ஆசிரமத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள்.

45. "ஒவ்வொரு உண்மையையும் அவர் நன்கு அறிந்தவர், உணர்ச்சியற்ற இளவரசரின் அறிவுறுத்தலுக்கான எனது பணியை அவரிடம் கூறுங்கள்:-

46. ​​"ஓ பெரிய முனிவரே! பணிவான மற்றும் உணர்ச்சியற்ற, மற்றும் சொர்க்கத்தின் இன்பங்களை விரும்பாத இந்த இளவரசரிடம் பழிவாங்குங்கள்.

47. "உலகின் துயரங்களில் வருந்தியிருக்கும் இந்த இளவரசன், படிப்படியாக தனது விடுதலையை அடைய வர வேண்டும்."

48. பிறகு நான் சென்று அரச துறவியிடம் எனது பணியை விளக்கி, அவரை வால்மீகி முனிவரிடம் (எறும்பு மலைகளுக்கு நடுவே வளர்ந்த) அழைத்துச் சென்றேன்.  இறுதி விடுதலை.

49. பின்னர் முனிவர் (அவர் வளர்ந்த எறும்பு குன்றின் பெயரால்) ராஜாவை அவரது நலன் குறித்து மென்மையாக விசாரித்து வரவேற்றார்.

இளவரசர் பதிலளித்தார்:

50. "ஓ பெரிய பார்ப்பனரே, மதத்தின் அனைத்து உண்மைகளிலும் அறியப்பட்ட கலை, மற்றும் அறிந்தவர்களில் பெரியவர், உமது பார்வையே நான் விரும்பிய அனைத்தையும் எனக்குத் தந்தது, அதில் என் நலம் அனைத்தும் உள்ளது.

51. "பெரிய ஐயா, இந்த உலகத்துடனான ஒருவரின் தொடர்பினால் எழும் துன்பங்களிலிருந்து நான் எவ்வாறு தப்பிக்க முடியும் என்பதையும், அதை (எனக்கு) நீங்கள் தயக்கமின்றி வெளிப்படுத்துவீர்கள் என்று நான் உங்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்."

வால்மீகி கூறினார்:

52. நான் சொல்வதைக் கேள் அரசே!  ராமாயணம் முழுவதையும் நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன், இந்த வாழ்க்கையில் நீங்கள் இரட்சிக்கப்படுவதைக் கேட்பதன் மூலமும் புரிந்துகொள்வதன் மூலமும்.

பிரிவு VI - ராமர் வரலாறு.

53. நான் சொல்வதைக் கேள் பெரியவனும் புத்திசாலியுமான அரசே, இராமனுக்கும் வசிஷ்டருக்கும் இடையே நடந்த முக்திக்கான வழியைப் பற்றிய புனிதமான உரையாடலை உனக்குத் திரும்பத் திரும்பச் சொல்.

இளவரசன் கூறினார்:

54. "ஓ முனிவர்களில் சிறந்தவரே, இந்த ராமர் யார், என்ன, அவருடைய அடிமைத்தனம் என்ன, அதிலிருந்து அவர் எப்படி விடுபட்டார் என்பதைத் துல்லியமாகக் கூறுங்கள்."

வால்மீகி கூறினார்:

55. ஹரி ஒரு இளவரசனின் வடிவத்தை எடுத்துக்கொள்வதற்கு ஒரு குற்றச்சாட்டின் கீழ் தடைசெய்யப்பட்டார், ஒரு சிறிய புரிதல் இல்லாத ஒரு மனிதனின் அறியாமையுடன்.

56. இளவரசர் கூறினார்: "அந்த அபத்தத்தை எழுதியவர் யார், அது எப்படி உணர்வு மற்றும் மகிழ்ச்சியின் உருவமாகவும், ஞானத்தின் உருவமாகவும் இருந்த ராமருக்கு ஏற்படும் என்று சொல்லுங்கள்."

57. வால்மீகி பதிலளித்தார்: ஆசைகள் அற்ற சனத்-குமாரர், பிரம்மாவின் இருப்பிடத்தில் தங்கியிருந்தார், அதற்கு மூன்று உலகங்களின் அதிபதியான விஷ்ணு, வைகுண்டத்திலிருந்து வருகை தந்தார்.

58. சனத்-குமாரனைத் தவிர, பிரம்மலோகத்தில் வசிப்பவர்களாலும், பிரம்மாவாலும், பகவான் கடவுள் வரவேற்கப்பட்டார்.

59. "சனத்-குமாரே, அறியாமையே (பூமியில்) மறுபிறப்புக்கு அஞ்சி உனது ஆசைகளை கைவிடச் செய்கிறது, எனவே ஆசைகளால் கலங்குவதற்கு நீ சார-ஜன்மா என்ற பெயரில் பிறக்க வேண்டும்."

60. பதிலுக்கு சனத்-குமாரன் விஷ்ணுவைக் கண்டனம் செய்தார்:-"எல்லாவற்றையும் நீ அறிவுடையவனாக இருந்தாலும், நீ சில காலம் உனது அறிவாற்றலை தியாகம் செய்து, அறியாத மனிதனாக (பூமியில்) கடந்து செல்ல வேண்டும்."

61. பிருகு முனிவரால் விஷ்ணுவின் மீது மற்றொரு அநாகரிகமும் இருந்தது, அவர் தனது மனைவி (அவரால்) கொல்லப்பட்டதைக் கண்டு கோபத்தால் ஆத்திரமடைந்து, "விஷ்ணு நீயும் உன் மனைவியைக் கைவிட வேண்டும்" என்று கூறினார்.

62. (அவள் கணவனின் வடிவில்) அவளை ஏமாற்றியதன் காரணமாக, அவன் மீண்டும் விருந்தாவால் தன் மனைவியை இழக்கும்படி சபிக்கப்பட்டான்.

63. மீண்டும் தேவதத்தனின் கர்ப்பிணி மனைவி விஷ்ணுவின் ஆண்-சிங்க உருவத்தைக் கண்டு (பயத்துடன்) கொல்லப்பட்டபோது;

64. தனது துணைவியை இழந்ததால் மிகவும் வேதனையடைந்த கணவரால் லியோனைன் ஹரி கண்டனம் செய்யப்பட்டார்.

65. இவ்வாறு பிருகுவால், சனத்குமாரன், தேவதத்தன், பிருந்தா ஆகியோரால் கண்டனம் செய்யப்பட்டதால், அவன் மனித உருவத்தில் (இந்த பூமியில் பிறக்க) கடமைப்பட்டான்.

66. (விஷ்ணுவுக்கு ஏற்பட்ட) அனைத்து பாதிப்புகளுக்கும் காரணங்களை நான் இவ்வாறு உங்களுக்கு விளக்கினேன், மேலும் நீங்கள் கவனமாகக் கவனிக்க வேண்டிய மற்ற எல்லா விஷயங்களையும் இப்போது உங்களுக்குத் தெரிவிக்கிறேன்.